top of page

En de Buma Classical Award gaat dit jaar naar… componist Mathilde Wantenaar! BumaStemra ziet bij haar jaarlijkse terugblik op de inkomsten uit auteursrecht dat de 30-jarige Amsterdamse als jonge vrouw uitsteekt boven een overwegend ouder en mannelijk veld van componisten en arrangeurs. Veel werk uitgevoerd, veel nieuw werk geschreven en op 8 december was er ook een opvallende première van haar accordeonconcert in Wenen: hoog tijd om haar op te zoeken in haar appartement in Amsterdam-Oost, waar het meeste van die muziek geschreven werd.


Lees het hiere artikel hier.



Aanstaande vrijdag, 8 december, vindt de wereldpremière plaats van mijn Accordeon Concerto geschreven voor Vincent van Amsterdam in het Konzerthaus in Wenen uitgevoerd door van Amsterdam en het ORF Weens Radio Symfonie Orkest onder leiding van Markus Poschner.

“Lyrisch, betoverend, eclectisch - zo zou je de stijl kunnen omschrijven van Mathilde Wantenaar, een componiste die in 1993 in Nederland werd geboren. Haar oeuvre omvat opera's, concerten, orkest- en vocale werken. Haar meest recente concert schreef ze voor haar landgenoot Vincent van Amsterdam. De bekroonde accordeonist brengt het werk in première tijdens zijn debuut in het Konzerthaus, samen met het RSO Vienna. In de tweede helft van het concert wijdt het orkest onder leiding van Markus Poschner zich aan de Zevende van Bruckner. Met deze symfonie brak Bruckner internationaal door en vandaag de dag behoort deze symfonie tot de klassiekers van het concertrepertoire. “Aan het einde van een Brucknersymfonie ervaren we een gevoel van perfectie - het gevoel dat we alles hebben meegemaakt”, zegt dirigent Sergiu Celibidache.”



Op 17 en 18 november voerde The Utah Symphony onder leiding van Markus Poschner Prélude à une nuit américaine uit in Salt Lake City. De Utah Arts Review schreef over het concert:


“Poschner's betoverende interpretatie van de Wantenaar hanteerde een niveau van subtiliteit en gevoeligheid dat zelden wordt gehoord in uitvoeringen van nieuwe werken. Wantenaar schreef het stuk in 2019, toen ze 26 was, in opdracht van het Rotterdams Philharmonisch. Het heeft een mistige, atmosferische kwaliteit zoals het stuk van Debussy waarnaar in de titel wordt verwezen, maar met meer gevoel voor drama en pathos. Wantenaars Prelude heeft ook een meer geavanceerde harmonische taal dan die van Debussy, flirtend met 12-toons serialisme op een postmoderne manier, terwijl het een gevoel van harmonische spanning en resolutie behoudt.


Het hoofdthema van Wantenaar, dat meer dan eens wordt herhaald, wordt gekenmerkt door primordiaal gerommel in de pauken en lage strijkers, dat uitgroeit tot toonladders en arpeggio's in het hele orkest, opbouwt tot een climax en dan verdwijnt in een zachte melodie op solotrompet of -viool. Met een duidelijke, nauwgezette frasering die elke noot benut, doordrenkte Poschner het stuk met een gevoel van voorwaartse spanning, terwijl hij zich net genoeg terugtrok om de stille, delicate momenten de kans te geven te ademen.”


bottom of page